ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣ….

Το πρώτο κουδούνι χτύπησε σήμερα για όλους τους μαθητές ,καθώς είχαμε την επίσημη πρώτη για τη νέα σχολική χρονιά ,εστω και αν το μέτωπο στην παιδεία έχει ανοίξει με την ψήφιση του νομοσχεδίου με τις αλλαγές στην εκπαίδευση,τις αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών,τις δηλώσεις βουλευτού πέρι προαιρετικότητας στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών και τα προβλήματα που διαπιστώνονται και πολλαπλασιάζονται όσο οι μέρες περνούν.

Βέβαια για τους τωρινούς εκλεγμένους  «δασκάλους» της βουλής μας ,μάλλον ισχύει το ρητό «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις»

Μπορεί να ζούμε σε συνθήκες πλήρους λιτότητας και εξαθλίωσης με περικοπές και φόρους παντού ,ώστοσο η αναδιάρθρωση και η περιστολή των δαπανών μάλλον αποτελούν άγνωστες λέξεις για τους εκπροσώπους μας στο ελληνικό κοινοβούλιο.Ούτε λίγο ,ούτε πολύ η δαπάνη τους για συντάξεις κοστίζει μηνιαία 1,493 εκατ ευρώ.Το ποσό αυτό αφορά βουλευτές ,ευρωβουλευτές καθώς και τις οικογένειες όσων εξ αυτών έχουν αποβιώσει.Αυτά είναι τα στοιχεία από το αρχείο πληρωμών του υπουργείου οικονομικών και αφορούν το μήνα Αύγουστο .

Σε ότι έχει να κάνει με τους  συνταξιουχους βουλευτές μας και ευρωβουλευτές  πιο συγκεκριμένα είναι 475 συνολικά και μας κοστίζουν 1.037.148,79. Ευρώ. Οι επιζώντες σύζυγοι είναι 233 και η μηνιαία δαπάνη για την καταβολή συντάξεων ανέρχεται σε 386.706,75 ευρώ. Τα τέκνα είναι 42 και η μηνιαία δαπάνη ανέρχεται σε 68.849,45. Συνολικά, ο αριθμός των συνταξιούχων ανέρχεται στους 750 και η μηνιαία δαπάνη σε 1.492.704,99 ευρώ.

Μπορεί πρόσφατα η Βουλή να ψήφισε διάταξη με την οποία κόβονται οι διπλές συντάξεις των βουλευτών, ωστοσο με το μηνιαίο μισθό  να βρίσκεται στα 600 ευρώ μεικτά και τις συντάξεις να είναι πενιχρές και να περικόπτονται ,την ανεργια να ξεπερνα το 30% και να αυξάνεται δραματικά ,είναι μάλλον προκλητικό ,οι συντάξεις όσων επιλέχτηκαν να μας εκπροσωπήσουν στη βουλη  να ανέρχονται σε χιλιάδες ευρω το μήνα

Κάποιοι ίσως θεωρήσουν αυτή την προσέγγιση ως «λαικισμό» ,και ενδεχομένως να υποστηρίξουν ότι έχουν γίνει και σε αυτές μειώσεις ,όπως λέγεται κατά καιρούς όταν τέτοια θέματα βλέπουν το φώς της δημοσιότητας.Άλλωστε σε παλαιότερο άρθρο μου είχα αναφερθεί εκτενώς και στους παχυλούς μισθούς των εν ενεργεία βουλευτών μας.

Είναι όμως το λιγότερο υποκριτικό σε μια χώρα που «αιμοραγεί» τρία χρόνια τώρα,που οι γεννήσεις παιδιών μειώνονται δραματικά,που ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών λιποθυμά  από την πείνα στα σχολεία ,να δέχεται την «θεωρητική» κατανόηση των ανθρώπων που βρέθηκαν στα βουλευτικα έδρανα –πολλοί μάλιστα  εξ αυτών βρίσκονται ακόμη σε τηλεοπτικα παράθυρα και ΜΜΕ –όταν στην πράξη δεν έχει αλλάξει τίποτα στην οικονομική τους κατάσταση,για να μην αναφέρω προήγουμενες αξιώσεις τους για «αναδρόμικα».

Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κάποιος : πώς να μην υπάρχει πλήρης απαξίωση του πολιτικού συστήματος αφού καθημερινά διαπιστώνονται δυο μέτρα και δύο σταθμά? Πώς να μπορέσει να πιστέψει ένας απλός καθημερινός άνθρωπος και δη ένας νέος ότι έρχονται καλύτερες μερες,έστω και έπειτα άπο κάποιους μήνες?

Και πολύ περισσότερο πώς να δεχτεί κάποιος ότι το θα υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα όταν «πλεονάζουν» και ευημερούν τα κακως κείμενα χρόνων που μας οδήγησαν εδώ σήμερα?