Αναγνώστες

Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018

ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΣΕ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ

Τον χωρισμό δεν τον ξεπερνάς με υποκατάστατα...






Γράφει η Ελένη Τσακίρη
Πολύπλοκο ον ο άνθρωπος .
Πολλά και ποικίλα τα συναισθήματα που δείχνει ή δεν θέλει να δείξει.
Πολλές και πολλών ειδών και οι σχέσεις που δημιουργεί .
Η σχέση rebound σου λέει κάτι;
Σε αυτή θα επικεντρωθούμε.
Είναι αυτή που όλοι σχεδόν μπήκαμε σε πειρασμό να δημιουργήσουμε , ή δημιουργήσαμε κάποια στιγμή ,γιατί πιστέψαμε ότι θα μας ‘λυτρώσει’ .
Ουσιαστικά πρόκειται για τη “σχέση’ που ακολουθεί σε σύντομο διάστημα μετά από ένα χωρισμό.
Ο έρωτας με έρωτα περνάει;
Όχι πάντα. Σίγουρα όχι βεβιασμένα.
Πάντα στα βεβιασμένα και γρήγορα υπάρχει και η παγίδα .
Παγίδα και για σένα και για τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου.
Πως να το κάνουμε; Άλλο σε “γουστάρω” , και άλλο σε “χρειάζομαι”.
Κάθε χωρισμός αφήνει ” αρνητισμό ” και πληγές .
Η επούλωση τους απαιτεί χρόνο, διαφορετικό για κάθε άνθρωπο βέβαια.
Το να μην θέλεις να βιώσεις τη θλίψη και τον πόνο και να ‘ξεσπάς” σε έναν άλλο άνθρωπο αδικεί και εσένα και εκείνον .
Γιατί δεν πρόκειται απλά για επιλογή αλλά  για δική σου “ανάγκη ” γιατί θεωρείς ότι προχωρώντας με αυτό τον τρόπο πας μπροστά και σβήνεις  το παρελθόν.
Σε τι θεμέλια θες να χτίσεις κάτι καινούργιο ;
Πως θα δεις και θα ζήσεις με ένα νέο άνθρωπο , αδυνατώντας να “δώσεις ”  και να αντιληφθείς τι κι εκείνος δίνει;
“Χρησιμοποιείς ”  εναντίον σου κι εκείνον και τον ίδιο σου τον εαυτό! Πρόσεχε λοιπόν.
Οι άνθρωποι δεν είναι ‘δοχεία”  , ούτε αντικείμενα .
Μην αδικείς λοιπόν και κυρίως, μην αδικείσαι .
Δεν υπάρχει “γιατρειά ” σε άλλους ανθρώπους. 
Να σε αγαπάς και να σε σέβεσαι.
Δεν χρειάζεσαι υποκατάστατα. Ούτε “επιβεβαίωση” για την αξία σου.
Μια δοκιμασία είναι ο χωρισμός .Επίπονη και μεγάλη.
Είναι όμως και η απαρχή για καλύτερα πράγματα .
Εσύ κρατάς το κλειδί για τον δικό σου παράδεισο ,  γιατί εσύ τον δημιουργείς  με τις επιλογές σου.
Μην εγκλωβίζεσαι άδικα στην “κόλαση’ του μυαλού.
Ζήσε την θλίψη , κλάψε , βρίσε αν θες , εκτονώσου σε άλλα πράγματα , απέκτησε νέες συνήθειες και ενδιαφέροντα και προχώρα .
Το ποτήρι της ζωής σου ποτέ δεν είναι άδειο.
Ούτε αδειάζει! Μόνο γεμίζει..
Όλα τα καλά όμως πάντα έρχονται στην ώρα τους!
Αρκεί να έχεις την υπομονή να  τα περιμένεις..

ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018

ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ

Ζητείται δημοκρατία ( ? )





Ένα από τα πιο μαζικά συλλαλητήρια έλαβαν χτες χώρα στη  Θεσσαλονίκη.
Παρά τις αντιξοότητες , καιρικές και μη , ημέρες πριν , το τελικό αποτέλεσμα της παρουσίας του κόσμου ήταν πέραν πάσης προσδοκίας.
Κόσμος , ήρεμος , χαμογελαστός , από κάθε γωνιά της Ελλάδας και του εξωτερικού , μια γροθιά , ενωμένος με μια μόνο λέξη .
Μακεδονίας ίσον Ελλάδα !!
Κανένα σύνθετο , καμία άλλη “λύση”
Τι μου έκανε εντύπωση ;
Άνθρωποι όλων των ηλικιών και επαγγελματικών υποβάθρων , που βρέθηκαν εκεί .
Ξεκίνησαν εκατοντάδες και έγιναν χιλιάδες …λαοθάλλασσα….από την αρχή της λεωφόρου Νίκης έως και τη Νέα Παραλία .
Χιλιόμετρα ολόκληρα ανθρώπων , ένα ανθρώπινο ποτάμι , δίχως κομματική , αλλά με ελληνική και ,μακεδονική και μόνο συνείδηση , αγάπη και σκέψη.
Ποτάμι ανθρώπων από βρέφη σε καρότσια έως ηλικιωμένους που έμειναν όρθιοι και ακούραστοι επί ώρες ολόκληρες με ελληνικές σημαίες στα χέρια τους.
Όσοι λοιπόν , ” βιάστηκαν” να βάλουν ταμπέλες και χαρακτηρισμούς σε όλους όσοι βρέθηκαν εκεί , ας το σκεφτούν καλύτερα.
Γιατί τα συνθήματα που ακούστηκαν από  “χιλιάδες γραφικών ” όπως κάποιους  “βολεύει”  να  αποκαλούν , ήταν για όλους τους πολιτικούς ανεξαιρέτως .
Και μπορεί αυτό να “ξενίζει” , αλλά ας αναλογιστεί το πολιτικό μας σύστημα  , τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια για να οδηγήσει τον κόσμο σε αυτή τη “διαπίστωση” .
Γιατί ;
Διότι όσοι βρέθηκαν εκεί  , δεν βρέθηκαν να υποστηρίξουν απλά ότι η Μακεδονία είναι ελληνική .
Όχι  αυτό ήταν κάτι που γνώριζαν όλοι.
Βρέθηκαν εκεί διότι πλέον έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους  πολιτικούς ;
Τι ακουγόταν στον κόσμο;
“Ξέρουμε τι είναι δικό μας , δεν έχουμε εμπιστοσύνη στους πολιτικούς όμως ότι θα υπερασπιστούν αυτό που είναι δικό μας ” .
Εύκολα λοιπόν αντιλαμβάνεται κανείς  ,ότι  δεν πρόκειται  για καμίας φύσεως κομματική “σύμπραξη  ” .ή υποκίνηση.
Κερδισμένοι και χαμένοι;
Προσωπικά θεωρώ ότι από χθες ΜΟΝΟ κερδισμένοι μπορούμε να είμαστε και ως πολίτες και ως χώρα.
Γιατί;
Γιατί έχουμε και φωνή και γνώμη όταν θέλουμε να την εκφράσουμε .
Μια τέτοια έκφραση του ελληνικού λαού , είναι καθ όλα δημοκρατική και επιβεβλημένη.
Έχουμε δημοκρατία  και στις δημοκρατίες όταν ο κόσμος θεωρεί ότι δεν “εκφράζεται” από τους πολιτικούς εκπροσώπου του, είναι αναφαίρετο δικαίωμα του να το εκφράζει με ήρεμο και δημοκρατικό τρόπο.
Εκφράστηκε λοιπόν με την παρουσία του .
Και δεν στάθηκε μόνο στη χρήση των social media .
Αλήθεια , τόσο καιρό δεν “διαμαρτύρονταν” κάποιοι , ότι ο κόσμος δεν έχει άποψη και ότι έχει βολευτεί αναπαυτικά στους καναπέδες;
Τώρα γιατί διαμαρτύρονται άραγε; Και αυτό ενοχλεί;
Ηττημένοι; Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να μεταφραστεί ως ήττα , αλλά σίγουρα το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του ,δέχθηκε γερή γροθιά στο στομάχι του.
Αποδείχθηκε “ανήμπορο’ να αφουγκραστεί και να εκφράσει τον κόσμο που “ορκίστηκε” να υπηρετεί.
Δεν μπόρεσε να αποδεχτεί την “‘άρνηση” του ελληνικού λαού σε “ειλημμένες’ χρόνων αποφάσεις και ‘επαναπαύτηκε ” θεωρώντας ότι η χρόνια απογοήτευση πολιτικών χειρισμών και μνημονίων  για άλλη μια φορά θα οδηγούσε σε “αδράνεια ” .
Δεν έγινε όμως έτσι.
Όσο για τον κόσμο των media ;
Εκεί δεν θα αφιερώσω πολλές αράδες , όλοι κατάλαβαν το τι εκφράζει και το τι ακριβώς έγινε .
Εξαιρέσεις σαφώς υπήρξαν , ευτυχώς , για να επιβεβαιώσουν τον κανόνα .
Η επικαιρότητα , δεν μπορεί να διαμορφώνεται κατά το δοκούν .
Διαμορφώνεται με την εκάστοτε πραγματικότητα και αλήθεια.
Έαν κάτι από αυτά λείπει , τότε είμαστε σε λάθος δρόμο…..



https://www.dailytvradio.gr/zitite-dimokratia/#.WmWt9E_znl4.facebook

Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018

ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΟΣΚΟΠΙΑΝΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ

Η κλήση σας προωθείται, ο συνδρομητής έπαψε να ασχολείται.






Γράφει η Ελένη Τσακίρη
Εκεί που ήσουν ήμουνα και εδώ που είμαι θα έρθεις …
Έτσι δεν λέει η παροιμία;
Έλα που στην περίπτωση μας βρίσκει εφαρμογή.
Δεν σου αρέσει ε;
Βλέπεις η ζωή είναι απρόβλεπτη πάντα.
Μονάχα εσύ παρέμεινες προβλέψιμος.
Μόνο που πια δεν με αφορά!
Δεν με αγγίζουν ούτε οι προβλέψεις σου , ούτε κι οι βλέψεις σου.
Είσαι πολύ καλός στο να ξενερώνεις κόσμο και να τον στρέφεις εναντίον σου.
Εσύ βέβαια, μπορεί με τη μεγάλη ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου, να το θεωρείς “χάρισμα “.
Βάφτισε την αλήθεια όπως θες.
Να την αλλάξεις δεν μπορείς όμως.
Το μοναδικό σου χάρισμα είναι να τη διαστρεβλωνεις , προσαρμόζοντας την όπως σε βολευει.
Μόνο που αυτό δεν διαρκεί για πάντα.
Είναι μια πρόσκαιρη νίκη ενός δειλού.

Μην απορείς λοιπόν που δεν πιστεύω σε μετάνοιες.
Από τα μεγάλα ” χαρίσματα ” σου, στα λόγια και μόνο ,”χόρτασα” .
Για αυτό δεν έχω χρόνο να σου χαρίσω πια.
Αρκετό χαράμισα για να ακούω ψέμματα ,υπεκφυγές και δικαιολογίες.
Δεν έχω χρόνο για τις “γενικότητες ” σου που θες να κάνεις συγκεκριμένες πια.
Δεν μπορώ να απαντώ σε κλήσεις και μηνύματα επαναλαμβανόμενα , με “κλισέ” ερωτήσεις και απαντήσεις , να είχαμε …να λέγαμε.
Βαρέθηκα πως το λένε ξενέρωσα.
Έπαψα να θέλω , σταμάτησα να περιμένω το οτιδήποτε.
Η κλήση σας προωθείται, ο συνδρομητής έπαψε να ασχολείται.
Μην αφήσετε μήνυμα!

Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018

Πρόσεχε γιατί τα σπασμένα κομμάτια, κόβουν!





Γράφει η Ελένη Τσακίρη
Κι αν ραγίσει το γυαλί;
Τι γίνεται;
Κολλάει άραγε;
Εξαρτάται θα σου πω, από το βάθος του ραγίσματος.
Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες.
Όπως και να το δεις τα σκαμπανεβάσματα και τα λάθη σε μια σχέση είναι αναπόφευκτο κομμάτι της.
Δεν νοείται διαφορετικά και το θέμα είναι πώς το διαχειρίζεσαι.
Οχι εσύ μονο.
Δεν ρίχνω σε σένα το “φταίξιμο” μονάχα.
Είσαι εσύ κι ο άνθρωπός σου, είστε δύο.
Η ευθύνη πάει εδώ μισή μισή.
Διότι το γυαλί δεν ραγίζει με το πιο μικρό πταίσμα, σκάλωμα ή λάθος.
Ούτε βέβαια συμφωνώ με την παραίτηση και τη φυγή στην πρώτη δυσκολία η εμπόδιο.
Αλλοίμονο αν ήταν έτσι.
Το γυαλί ραγίζει σε συσσωρευμένα λάθη .
Ίσως και συσσωρευμένες σιωπές.
Συνήθως αυτά τα δυο πάνε μαζί.
Γιατί; 
Πολύ απλά όταν σιωπάς τα λάθη επαναλαμβάνονται και τι γίνεται μετά;
Χάνεται η επικοινωνία και η ρήξη που έρχεται είναι μεγαλύτερη .
Κάπου εκεί θαρρώ πως χάνουμε τη μπάλα.
Και κάπου παρακάτω και το παιχνίδι.
Δεν μπορώ να σου δώσω συγκεκριμένη συμβουλή .
Ούτε να σου πω τι να κάνεις.
Το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι οτι καλύτερα να προλαμβάνεις παρα να θεραπεύεις.
Πόσες φορές θα κολλήσεις ενα ραγισμένο γυαλί;
Κάποια στιγμή το βάζο θα γεμίσει ρωγμές και θα σπάσει από μόνο του , γεμίζοντας με νερά ότι βρίσκεται γύρω του.
Τι λες λοιπόν ;
Τι προτιμας;
Ενα στερεό βάζο ,συμπαγές και γέρο ;
Η κάποιο με κολλημένα γυαλιά ;
Μην ξεχνάς το ραγισμένο γυαλί πιο εύκολα κόβει από ότι κολλάει.
Γιατί μαζί του κουβαλά και ένα κομμάτι σπασμένης ψυχής που αιμορραγεί.
Πρόσεχε λοιπόν τι κάνεις με τα σπασμένα κομμάτια και τα γυαλιά…. Πρόσεχε..
Γιατί δεν κολλάνε όλα….

ΓΙΑΤΙ ΖΗΤΑ Η ΑΛΒΑΝΙΑ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΧΕΡΣΑΙΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΜΑΣ;

Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018

Ένα αισθησιακό, αργό ταγκό θα είναι πάντα ο έρωτας..





Γράφει η Ελένη Τσακίρη
Ηξερα πως κάτι θα αλλάξει απόψε.
Εκτός απο χρονιά, η διαίσθηση μου, μου ψιθύριζε ότι η αλλαγή έρχεται.
Βέβαια η σκορπίνα μέσα μου, έβαζε αυτή τη φωνούλα στο “αθόρυβο” και συνέχιζε ακάθεκτη.
Κάπως έτσι κύλησε η μισή βραδιά.
Ηρέμα και όμορφα.
Μέχρι που εμφανίστηκες εσύ.
Το βλέμμα σου , η “αύρα” σου, η φωνή σου , το περπάτημα σου , το νεύμα σου , ΟΛΑ σου με οδήγησαν σε αυτή τη σπρωξιά στο κενό.
Γιατί αυτό είναι ο έρωτας μια βουτιά στο κενό .
Ή που ο άλλος θα ανοίξει το αλεξίπτωτο και θα ” προσγειωθείτε ” και οι δύο σώοι (για το αβλαβείς δεν ξέρω , έχω μια επιφύλαξη ) στη δική του γη , ή που θα έρθεις “αντιμέτωπος με το έδαφος ” σε μια σφοδρή πτώση δίχως αλεξίπτωτο .
Και κάπως έτσι ξεκινησαν όλα .
Σαν ένας χορός.
Για να τον χορέψεις , πρέπει να ξέρεις καλά τα βήματα.
Να ξέρεις πότε να πας μπροστά καί πότε να οπισθοχωρείς.
Να κινείσαι σύμφωνα με το ρυθμό και τις νότες.
Για να μπορεί να υπάρχει αρμονία, όλα πρέπει να ισορροπούν.
Νότες , μουσική , ορχήστρα , χορευτές.
Μονότονο και στημένο ;
Όχι απαραίτητα.
Σε ένα χορό πάντα υπάρχουν οι παραλλαγές που μπορείς να εφεύρεις η να προσθέσεις.
Οι πινελιές πάντα αλλάζουν τον καμβά .
Αρκεί να ξέρεις πότε και που να τις προσθέσεις !!!
Έτσι ήταν και είναι και ο έρωτας μωρό μου.
Ένας ασταμάτητες χορός για δύο.
Ένα αυστηρά δυαδικό tango.
Σαν αυτό που χορέψαμε την πρώτη μας φορά παρέα.
Που στις πρώτες του νότες ένιωθα την ανάσα και τα πόδια μου να κόβονται από το τρακ, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα όμως , εσύ με πήγες σε άλλο κόσμο .
Σε άλλη γη , σε άλλο παράλληλο σύμπαν, όπου δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός εσένα μπροστά μου.
Μονάχα ΕΣΥ και το σπινθηροβόλο και χαμογελαστό βλέμμα σου.
Αν θα μπορούσα να κάνω μια ευχή ,θα ήταν να σταματήσω το χρόνο σε εκείνο το tango .
Ναι, σε εκείνα τα λίγα λεπτά , όπου κάθε βλέμμα , άγγιγμα , νεύμα , χαμόγελο και ψίθυρος άλλαξαν τη ζωή μου .
Οπως τραγουδά και η Χαρούλα Αλεξίου “τα λεφτά μου όλα δίνω για ενα tango “
Οχι οποιοδήποτε tango όμως.
Μόνο το ΔΙΚΟ ΜΑΣ .
Αφιερωμένο!