Γράφει η Ελένη Τσακίρη
Ηξερα πως κάτι θα αλλάξει απόψε.
Εκτός απο χρονιά, η διαίσθηση μου, μου ψιθύριζε ότι η αλλαγή έρχεται.
Βέβαια η σκορπίνα μέσα μου, έβαζε αυτή τη φωνούλα στο “αθόρυβο” και συνέχιζε ακάθεκτη.
Κάπως έτσι κύλησε η μισή βραδιά.
Ηρέμα και όμορφα.
Μέχρι που εμφανίστηκες εσύ.
Το βλέμμα σου , η “αύρα” σου, η φωνή σου , το περπάτημα σου , το νεύμα σου , ΟΛΑ σου με οδήγησαν σε αυτή τη σπρωξιά στο κενό.
Γιατί αυτό είναι ο έρωτας μια βουτιά στο κενό .
Ή που ο άλλος θα ανοίξει το αλεξίπτωτο και θα ” προσγειωθείτε ” και οι δύο σώοι (για το αβλαβείς δεν ξέρω , έχω μια επιφύλαξη ) στη δική του γη , ή που θα έρθεις “αντιμέτωπος με το έδαφος ” σε μια σφοδρή πτώση δίχως αλεξίπτωτο .
Και κάπως έτσι ξεκινησαν όλα .
Σαν ένας χορός.
Για να τον χορέψεις , πρέπει να ξέρεις καλά τα βήματα.
Να ξέρεις πότε να πας μπροστά καί πότε να οπισθοχωρείς.
Να κινείσαι σύμφωνα με το ρυθμό και τις νότες.
Για να μπορεί να υπάρχει αρμονία, όλα πρέπει να ισορροπούν.
Εκτός απο χρονιά, η διαίσθηση μου, μου ψιθύριζε ότι η αλλαγή έρχεται.
Βέβαια η σκορπίνα μέσα μου, έβαζε αυτή τη φωνούλα στο “αθόρυβο” και συνέχιζε ακάθεκτη.
Κάπως έτσι κύλησε η μισή βραδιά.
Ηρέμα και όμορφα.
Μέχρι που εμφανίστηκες εσύ.
Το βλέμμα σου , η “αύρα” σου, η φωνή σου , το περπάτημα σου , το νεύμα σου , ΟΛΑ σου με οδήγησαν σε αυτή τη σπρωξιά στο κενό.
Γιατί αυτό είναι ο έρωτας μια βουτιά στο κενό .
Ή που ο άλλος θα ανοίξει το αλεξίπτωτο και θα ” προσγειωθείτε ” και οι δύο σώοι (για το αβλαβείς δεν ξέρω , έχω μια επιφύλαξη ) στη δική του γη , ή που θα έρθεις “αντιμέτωπος με το έδαφος ” σε μια σφοδρή πτώση δίχως αλεξίπτωτο .
Και κάπως έτσι ξεκινησαν όλα .
Σαν ένας χορός.
Για να τον χορέψεις , πρέπει να ξέρεις καλά τα βήματα.
Να ξέρεις πότε να πας μπροστά καί πότε να οπισθοχωρείς.
Να κινείσαι σύμφωνα με το ρυθμό και τις νότες.
Για να μπορεί να υπάρχει αρμονία, όλα πρέπει να ισορροπούν.
Νότες , μουσική , ορχήστρα , χορευτές.
Μονότονο και στημένο ;
Όχι απαραίτητα.
Σε ένα χορό πάντα υπάρχουν οι παραλλαγές που μπορείς να εφεύρεις η να προσθέσεις.
Οι πινελιές πάντα αλλάζουν τον καμβά .
Αρκεί να ξέρεις πότε και που να τις προσθέσεις !!!
Μονότονο και στημένο ;
Όχι απαραίτητα.
Σε ένα χορό πάντα υπάρχουν οι παραλλαγές που μπορείς να εφεύρεις η να προσθέσεις.
Οι πινελιές πάντα αλλάζουν τον καμβά .
Αρκεί να ξέρεις πότε και που να τις προσθέσεις !!!
Έτσι ήταν και είναι και ο έρωτας μωρό μου.
Ένας ασταμάτητες χορός για δύο.
Ένα αυστηρά δυαδικό tango.
Σαν αυτό που χορέψαμε την πρώτη μας φορά παρέα.
Που στις πρώτες του νότες ένιωθα την ανάσα και τα πόδια μου να κόβονται από το τρακ, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα όμως , εσύ με πήγες σε άλλο κόσμο .
Σε άλλη γη , σε άλλο παράλληλο σύμπαν, όπου δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός εσένα μπροστά μου.
Μονάχα ΕΣΥ και το σπινθηροβόλο και χαμογελαστό βλέμμα σου.
Αν θα μπορούσα να κάνω μια ευχή ,θα ήταν να σταματήσω το χρόνο σε εκείνο το tango .
Ναι, σε εκείνα τα λίγα λεπτά , όπου κάθε βλέμμα , άγγιγμα , νεύμα , χαμόγελο και ψίθυρος άλλαξαν τη ζωή μου .
Οπως τραγουδά και η Χαρούλα Αλεξίου “τα λεφτά μου όλα δίνω για ενα tango “
Οχι οποιοδήποτε tango όμως.
Μόνο το ΔΙΚΟ ΜΑΣ .
Αφιερωμένο!
Ένας ασταμάτητες χορός για δύο.
Ένα αυστηρά δυαδικό tango.
Σαν αυτό που χορέψαμε την πρώτη μας φορά παρέα.
Που στις πρώτες του νότες ένιωθα την ανάσα και τα πόδια μου να κόβονται από το τρακ, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα όμως , εσύ με πήγες σε άλλο κόσμο .
Σε άλλη γη , σε άλλο παράλληλο σύμπαν, όπου δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός εσένα μπροστά μου.
Μονάχα ΕΣΥ και το σπινθηροβόλο και χαμογελαστό βλέμμα σου.
Αν θα μπορούσα να κάνω μια ευχή ,θα ήταν να σταματήσω το χρόνο σε εκείνο το tango .
Ναι, σε εκείνα τα λίγα λεπτά , όπου κάθε βλέμμα , άγγιγμα , νεύμα , χαμόγελο και ψίθυρος άλλαξαν τη ζωή μου .
Οπως τραγουδά και η Χαρούλα Αλεξίου “τα λεφτά μου όλα δίνω για ενα tango “
Οχι οποιοδήποτε tango όμως.
Μόνο το ΔΙΚΟ ΜΑΣ .
Αφιερωμένο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου