Μισώ την βροχή όταν δεν είσαι εδώ..

Γράφει η Ελένη Τσακίρη


Βρέχει.
Κάθε φορά που βρέχει με τέτοια μανία , η σκέψη μου σε σένα γυρνά.
Δεν μπορώ να την ελεγξω ,αδυνατω να την υποταξω σε αυτό που λέγεται λογική .
Βρέχει…
Οπως εκείνη τη μέρα που σε γνώρισα .
Οπως εκείνη τη στιγμή που διασταυρώθηκαν για πρώτη φορά τα βλέμματα μας ,εκείνα τα πρώτα δευτερόλεπτα που ένιωσα λες κι ο χρόνος σταμάτησε.
Λες και τίποτα δεν υπήρχε μπροστά μου εκτός απο τα μάτια σου.
Το τηλέφωνο χτυπά μα το κοιτώ σαν υπνωτισμενη δίχως να με νοιάζει ποιος είναι.
Δεν θέλω να απαντήσω
Το μόνο που θέλω είναι τούτη τη στιγμή βουβη να κοιτώ τη βροχή.
Λες κι ένας αόρατος μαγνήτης με τραβά εκεί, στο δρόμο, κάτω από το παράθυρο που πάντα κοίταζα για να δω αν ήρθες να με πάρεις .
Ενα κορναρισμα και πεταγομαι με την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελλή νομίζοντας πως είσαι εδώ .
Σαν να σε βλέπω να βγαίνεις απο το αμάξι κρατώντας την ομπρέλα , χαμογελώντας ζεστά , περπατώντας στο κατώφλι μου ,περιμένοντας με ,να μη βραχω.
Το τηλέφωνο πάλι χτυπά και με επαναφέρει στην πραγματικότητα.
Πάλι βρέχει .
Βρέχει έξω
Βρέχει στην ψυχή μου, πλημμυριζοντας την με αναμνήσεις και η βροχή καταλήγει στα μάτια μου δίχως να έχει σταματημό .
“Μισώ την βροχή όταν δεν είσαι εδώ” σου χα πει μεταξύ σοβαρού και αστείου στην πρώτη μας βροχερή συνάντηση.
Βρέχει ….
Κι εσύ δεν είσαι εδώ….

http://www.loveletters.gr/%CE%9C%CE%B9%CF%83%CF%8E-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%B4%CF%8E/