Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

http://wp.loveletters.gr/11562-2/

Γράφει η Ελένη Τσακίρη

Οι Άγιες μέρες που διανύουμε, δύο λέξεις γεννούν στην ψυχή.
Αγάπη και συγχώρεση.
Η μια απόλυτα δεμένη και εξαρτημένη από την άλλη, σαν κύκλοι που εφάπτονται στο ίδιο κέντρο.

Κανείς μας δεν είναι τέλειος και αλάθητος.
Όλοι μας κάναμε και εξακολουθούμε να κάνουμε λάθη.
Ανθρώπινο, κατανοητό και αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης μας είναι.
Βέβαια ως ανθρώπινα όντα ολίγον τι εγωιστικά, θέλουμε πολλές φορές να λησμονούν και να προσπερνούν τα σφάλματα μας  και να προχωράμε γρήγορα παρακάτω.
Στα δικά μας παραπτώματα επιδιώκουμε πάντα τη γρήγορη παραγραφή και τη λησμονιά.

Τι γίνεται όμως όταν ερχόμαστε στην αντίπερα όχθη; Στη  θέση του “κριτή”, για να δώσουμε άφεση;
Εκεί τα πράγματα περιπλέκονται και δυσκολεύουν .

Πρέπει να έχεις μεγάλη και δυνατή καρδιά.
Όχι για να πεις απλά “σε συγχωρώ”, τούτο είναι το μόνο εύκολο, αλλά για να το εννοείς

Η συγχώρεση δεν είναι απλά μια γενική  και αφηρημένη έννοια, είναι πράξη κυρίως.
Απαιτεί πολύ μεγάλη εσωτερική διεργασία και ισχύ για να υπάρξει και δεν λειτουργεί a la carte.

Σίγουρα δεν είναι εύκολο πάντα να δεχτείς ότι έχει γίνει λάθος εις βάρος σου.
Πολύ δε περισσότερο όταν αυτό το σφάλμα σε πληγώνει,σε διαλύει, σου προκαλεί μυριάδες αρνητικά συναισθήματα, αλλά επιλέγεις  εσύ, να το σβήσεις από τα κατάστιχα του μυαλού και να προχωρήσεις σαν να μην συνέβη ποτέ.

Πόση δύναμη και προσπάθεια χρειάζεται κρυμμένη για να ξεχνάς άραγε;

Διότι αυτό είναι η συγχώρεση στην ουσία, ηθελημένη διαγραφή λαθών.
Αλλιώς δεν υφίσταται και σίγουρα δεν μπορεί να λειτουργήσει .

Και αν ξανασυμβεί; Αν η “συγνώμη” είναι ψεύτικη; Και αν ο άλλος το εκμεταλλευτεί πάλι;
Ερωτήματα άπειρα, που πάντα καίνε και βασανίζουν το μυαλό και μας κλονίζουν ,δημιουργώντας αμφιβολίες. Σε αυτά εκ προτέρων απάντηση δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει η εκ του αποτελέσματος συγχώρεση.

Η συγχώρεση είναι επιλογή.

Επιλογή μου να θεωρήσω το λάθος λήξαν και να προχωρήσω μπροστά.
Επιλογή μου να σταθώ στα καλά που έχεις και όχι στα κακώς κείμενα σου.
Επιλογή μου στο να προσπεράσω την κακή στιγμή, βλέποντας μπροστά μου καλύτερες.
Επιλογή στο να κλείσω την πληγή που μου άνοιξες ρίχνοντας το βάλσαμο της αγάπης πάνω της και όχι το αλάτι του εγωισμού η της κακίας .

Το αν αξίζει ο άλλος τη συγχώρεση μου ή όχι είναι άλλο θέμα και ουδόλως με απασχολεί.
Δεν φιλοδοξώ να γίνω όμοιος με αυτόν που με έβλαψε, ευελπιστώ σε κάτι περισσότερο από αυτό.
Δεν θα ανταποδώσω.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα ανέχομαι και θα “συγχωρώ” τα ίδια επαναλαμβανόμενα λάθη εσαεί.
Γιατί μην ξεχνάμε ότι κάποιος ζητά τη συγχώρεση μας  έχοντας πλήρη επίγνωση του τι έχει γίνει  και έχοντας ειλικρινή μεταμέλεια.

Από όποια πλευρά και να το δεις όμως, η συγχώρεση είναι προσωπική καθαρά υπόθεση.
Και για αυτόν που τη ζητά και κυρίως για αυτόν που την δίνει.
Συγχωρώ σημαίνει, κάθαρση.
Σημαίνει απόλυτη, οριστική διαγραφή των κακών που βρέθηκαν  μέσα στη ψυχή μας.
Γιατί και τα αρνητικά συναισθήματα μας βλάπτουν, ακόμη κι αν άλλοι μας τα έχουν δημιουργήσει.

Όταν κάτι σβήνει οριστικά τότε παύει να πονά και να δημιουργεί αρνητισμό και απωθημένα.
Η οργή και ο πόνος που προκλήθηκε δίνουν τη θέση τους σε μια νέα αρχή, ή σε μια απόλυτα δημιουργική συνέχεια και για τα δυο μέρη.

Συγχώρεσε λοιπόν, γιατί αξίζεις καλύτερα πράγματα.
Συγχώρεσε και κοιτά μπροστά.
Μόνο έτσι θα προχωρήσεις.
Η συγχώρεση είναι από τα πιο πολύτιμα δώρα που μπορεί να δώσει και να δεχτεί κάποιος.
Φρόντισε σε όποια κατηγορία και αν ανήκεις είτε του δότη είτε του λήπτη, να είσαι τουλάχιστον ειλικρινής…