Οι δεύτερες ευκαιρίες, γίνονται δεύτερες πληγές, και πονάνε περισσότερο.

Γράφει η Ελένη Τσακίρη

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Ναι, σήμερα θα μιλήσουμε για αυτό το δις, τη δεύτερη ευκαιρία.
Πόσες φορές δεν έχουμε δώσει ευκαιρίες που έχουμε μετανιώσει μετά;
Όχι γιατί χάσαμε χρόνο.
Ούτε γιατί προσπερασαμε και συγχωρεσαμε πράγματα.
Απλά γιατί ο υποτιθέμενος συγχωρεμένος, θεώρησε ότι η παράταση χρόνου που του δόθηκε ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να αξιοποιήσει εις βάρος μας ότι μπορούσε και ήθελε.
Αλλάζει ο άνθρωπος;
Δεν αλλάζει.
Όχι εύκολα τουλάχιστον.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι δεύτερες ευκαιρίες ισοδυναμούν με δεύτερες πληγές, πιο επώδυνες από τις πρώτες.
Ισως γιατί τότε πέρα από το χαμένο χρονο που πέρασε, δύσκολα συγχωρείς πια τον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί τον άφησες να εξαπατηθεί για δεύτερη φορά.
Μα θα μου πεις ο άλλος δεν φταίει;
Σίγουρα.
Αλλά δεν θα αναλάβει ποτέ του την ευθύνη, όλη πάνω σου καταλήγει στο τέλος.
Επειδή όμως δεύτερη ζωή δεν έχει, πρόσεξε που αφιερώνεις ψυχή, ειδικά αν είναι για δεύτερη φορά.
Εγώ πάντως καταληγω στον εξής διάλογο που διάβασα τελευταία και μου αρεσε
“Θα μου δώσει ς μια δεύτερη ευκαιρία;”
“Όχι. Και να φέρει ς πίσω και την πρώτη.”
Ανθρώπος που δεν ξέρει να σε εκτιμήσει από την αρχή, μην περιμένει ς να αλλάξει στο τέλος.
Αλλάξε λοιπόν εσύ!

http://www.loveletters.gr/11%CE%9F%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B5/