Εμείς οι δυο μαζί, είμαστε αυτό που λένε, “μην σου τύχει”.

Γράφει η Ελένη Τσακίρη

Ποτέ μη λες ποτέ.
Ερχεται η μέρα που αναθεωρείς, είτε θετικά, είτε αρνητικά.
Έτσι ξαφνικά αλλάζουν όλα.
Δίχως να καταλάβεις πώς και γιατί.
Ετσι ξαφνικά εμφανίστηκες και εσύ.
Δεν σε προσκαλεσα στη ζωή μου.
Τουναντίον, έκανα τα πάντα να σε κρατήσω απ’ εξω, μακριά.
Εσύ όμως δεν καταλαβαίνεις από όχι. Ή καλύτερα δεν στεκεσαι στα δικά μου όχι.
“Πιτσιρικά, ξέρεις που είναι η έξοδος κινδύνου; ” μου λες με στόμφο και κάθεσαι δίπλα μου.
“Θα τη χρειαστείς; ” σου απαντώ με το ανάλογο ύφος.
Και κάπως έτσι ξεκίνησε η εισβολή.
Όχι των εξωγήινων φυσικά.
Η δική σου εισβολή στη ζωή μου.
Οι στιχομυθιες μας; Απίστευτες.
Οι κόντρες μας; Επίσης.
Ισχυρές προσωπικότητες και οι δύο γαρ.
Δεδομένα; Στάνταρ; Τί είναι αυτά; Ωχ, άγνωστες λέξεις.
Πού να κάθεσαι να αναλύεις τώρα.
Αλλωστε με έναν τρόπο περίεργο και ανορθόδοξο έχουμε αναπροσαρμογή όλων των κανόνων που οι οι ίδιοι βαλαμε στους εαυτούς μας.
Δεν στο ζήτησα αυτό, ούτε κι εσύ.
Ολά γίνονται από μόνα τους.
Λες και υπάρχει στην πτήση μας ένας αόρατος αυτόματος πιλότος που ομαλοποιει τα πάντα.
Ακόμη και την πιο μικρή ανατάραξη.
Ναι, τελικά αυτό είμαστε και οι δύο, ο ένας για τον άλλο.
Η απόλυτη ανατροπή, αυτό το μη σου τύχει που λένε .
Εγώ συνηθιζω να συμπλήρωνω λέγοντας “ή που θα φρικαρεις ή που θα γουσταρεις ” .
Εχουμε περάσει και τα δυό στάδια.
Τι ακολουθεί; Ελα ντε, ποιος ξέρει;
Ναι, ξέρω θα το διαβάζεις αυτό και θα γελάς.
Με εκείνο το βλέμμα και το ύφος που ακόμη και όταν έχω “φορτώσει” ποτέ δεν μπορώ να σου κρατήσω μούτρα.
Με την ατάκα σου “μη με κάνεις και γελαω, είμαι πολύ θυμωμένος μαζί σου” και το γέλιο σου να ακολουθεί.

“Αν είναι να ρθει θε να ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει.”

http://www.loveletters.gr/%CE%95%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CF%85%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B5/