Αναγνώστες

Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

Αγάπα εκεί που σ’αγαπούν και αντέχουν.

Γράφει η Ελένη Τσακίρη
Δούναι και λαβείν.
Δύο ρήματα που περικλείουν όλη τη δύναμη και την ουσία στις ανθρώπινες σχέσεις.
Εφικτό ή ουτοπικό, αναρωτιέμαι.
Ψάχνοντας χρόνια την απάντηση, κατεληξα τελικά πως ναι ειναι εφικτό και απαραίτητο, ουτοπικό και ανούσιο είναι οτιδήποτε λιγότερο.
Αν δεν υπάρχει αμοιβαιότητα συναισθημάτων, δεν στέκεται τίποτα όρθιο, ακόμη και στον έρωτα.
Αν δεν βλέπεις στα μάτια του άλλου την ίδια τρέλα, το ίδιο πάθος, την ίδια λαχτάρα, τι να το κανεις;
Φύγε καλύτερα.
Πιο λίγο θα πονεσεις.
Η αμοιβαιότητα είναι το παν.
Αν δεν είναι αμοιβαίο, έρωτα μην το ονομάζεις .
Καταδικασμένο να ναυαγήσει θα είναι ότι ξεκινήσει.
Και ναυαγός να παλεύει μοναχός του με τα κύματα θα ειναι πάντα ο ένας που θα αγαπά.
“Αγαπά εκεί που σ αγαπούν παιδί μου” συνήθιζε να μου λέει η γιαγιά μου.
Μου πήρε χρόνια να συνειδητοποιησω και να αφομοιωσω τα λόγια και την σοφία της ζωης που αυτά εμπεριειχαν.
Ναι δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι είναι.
Αγάπησε μέχρι τελευταίας ρανίδος αυτόν που κοιτάς και στα μάτια του βλέπεις το είδωλο σου φωτισμένο.
Αυτόν που θα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα για να σε κάνει να χαμογελάσεις , όπως και εσύ θα διελυες το σύμπαν για να βλέπεις το γέλιο ζωγραφισμένο στα χείλη του.
Αυτόν που μπορεί και μπορείς να τον θέλεις μέχρι τελικής πτώσης και τρέλας.
Μόνο τότε υπάρχει πληρότητα και ολοκλήρωση.
Αγάπα εκεί που σ’ αγαπούν και αντέχουν….

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου