Αναγνώστες

Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

Μετά την πτώση από το ροζ σύννεφο, τίποτα δεν είναι ίδιο. Ούτε καν εσύ.


Γράφει η Ελένη Τσακίρη
Μύθος και πραγματικότητα. Δύο λέξεις που τραβούν προς αντίθετες τροχιές.
Τι γίνεται όμως όταν οι δύο κύκλοι αυτοί μπερδεύονται στο μυαλό μας;
Είναι κακό να ωραιοποιουμε τα πράγματα άραγε;
Είναι κατακριτέο να θεωρείς τον άνθρωπο σου τέλειο, ιδανικό βρε παιδί μου, που και τα μικρά κουσούρια που τυχόν έχει, τα βρίσκεις χαριτωμένα;
Στο κάτω κάτω δικές μας οι επιλογές, δικος μας και ο τρόπος που τις βλέπουμε.
Και έρχεται εκείνη η μέρα που τελικά πέφτεις απ το ροζ συννεφάκι που η ίδια δημιουργησες, για να ανακαλύψεις ότι ο πρίγκιπας ήταν βάτραχος.
Ναι, ναι ξέρω, πονά όταν αντιστρέφονται οι ρολόι του παραμυθιού.
Ομως έρχεται η μέρα της συνειδητοποίησης που δεν ήθελες.
Γιατί ναι στην ουσία εθελοτυφλουσες. Και έτσι απλά δίχως θόρυβο, το μυαλό σου ψυθιριζει τα βραδιά, όσα την ημέρα επιμένεις να ξεχνάς.
Και κάπως έτσι σιωπηλά και σταθερά κάτι σπάει.
Και η περίτεχνη κορνίζα που είχες βάλει στο μυαλό σου αρχίζει να γεμίζει ρωγμές.
Κάπως έτσι αρχίζουν οι δεύτερες σκέψεις, και οι τρίτες μη σου πω, και καταλήγεις να αναρωτιέσαι τι κάνεις εκεί .
Σφίγγεις τα δόντια και λες στον εαυτό σου “μια φάση είναι θα περάσει.”
Και δεν περνάει. Το μόνο που περνά αλύπητα είναι ο χρόνος.
Και όσο κυλά σκοτώνει σιωπηλά και δημιουργεί αμφιβολίες.
Και όταν τις αμφιβολίες μου φρόντιζεις να τις επιβεβαιώνεις, τότε με τα ίδια σου τα χέρια ρίχνεις την κορνίζα κάτω και την κάνεις χίλια κομμάτια.
Αυτή την ίδια κορνίζα που μερόνυχτα παλευα να την κρατήσω αλώβητη.
Την ίδια ακριβώς που προσεχα να μην υπάρξει πάνω της η παραμικρή γρατσουνια.
Μετά την πτώση της τίποτα πια δεν είναι ίδιο. Όλα είναι διαφορετικά.
Όλα. Ακόμη κι εγώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου